Jednak podróże kształcą. Po wrześniowym szaleństwie, gdzie na nowo trzeba było się zorganizować, działać wg z góry ułożonego planu (a każda z nas, moje córki i ja, ma inny); wdrożyć się w ranne wstawanie, przygotowywanie śniadaniówek (i pamiętanie, że jedna tylko kanapki z szynką, a druga tylko z serem); uzgodnieniem grafiku kto kogo odwozi i… Dowiedz się więcej »
Już od pierwszych dni grudnia moja młodsza córka codziennie wzdychała, że nie może doczekać się świąt. Że już by chciała rozpakowywać prezenty. Tęsknie zerkała w stronę piramidy starannie zapakowanych prezentów piętrzącą się w naszej sypialni. Spokojnie, nie podeptaliśmy jej wiary w istnienie Świętego Mikołaja. Do jej niewiary w istnienie świętego wchodzącego kominem lub niepostrzeżenie zostawiającego… Dowiedz się więcej »
Czas izolacji nadal trwa… Ja z całą rodziną siedzę w domu, karnie wychodzimy tylko na spacery w maskach, z daleka od ludzi, zakupy robimy raz w tygodniu. Moja starsza córka dzielnie realizuje nauczanie zdalne w domu, laptopem do pracy dzielimy się zgodnie. Z młodszą córką realizujemy podstawę programową klasy 0. Jednakże codzienność nie wygląda tak sielankowo. Jak wszyscy zaliczamy psychiczne górki i dołki, przeciągająca się izolacja, szczególnie od najbliższych, staje się coraz bardziej dojmująca. Moja córka tęskni za szkołą i wcale nie jest zadowolona z samodzielnej nauki pod wirtualnym okiem nauczycieli, którzy robią wszystko, by była ona jak najbardziej efektywna i skuteczna.
Pierwsza impresja Niecały rok temu byliśmy na wakacjach. Piękne okoliczności przyrody, domek położony w lesie, otoczony szpalerem drzew, mazurska wieś, bezchmurne niebo, leżak, książka i ja. Każdy z naszej rodziny znalazł sobie jakieś zajecie. Moja starsza córka krążyła wokół mnie początkowo bez wyraźnego celu. Sprawiała wrażenie lekko znudzonej. Wiedziała jednak, że nie ma co liczyć… Dowiedz się więcej »