Kim jestem

Jestem neurologopedą z piętnastoletnim stażem. Pracowałam we wszystkich formach placówek oświatowych i publicznych i prywatnych: przedszkolu ogólnodostępnym, integracyjnym, szkole podstawowej, poradni psychologiczno – pedagogicznej. Obecnie swoje zawodowe doświadczenie rozwijam i szlifuję w jednej z warszawskich poradni.

Moja praca koncentruje się wokół wywoływania i programowania mowy czynnej u dzieci z opóźnionym rozwojem mowy, afazją rozwojową, autyzmem, Zespołem Aspergera. Mój najmłodszy pacjent miał 1,5 roku, najstarszy – 16 lat.

Moja praca przynosi mi wiele satysfakcji, codzienny kontakt z wieloma specjalistami i wspólna wymiana poglądów na gruncie poradnianym bardzo wzbogaca moją wiedzę, poszerza moje horyzonty myślowe, zwiększa moje kompetencje terapeutyczne.

Ale przede wszystkim jestem mamą i żoną. Doświadczenie macierzyństwa ukształtowało mnie najbardziej, jako człowieka, kobietę, pracownika, terapeutę. Moje obie córki uczą mnie każdego dnia jeszcze większej empatii, cierpliwości, wytrwałości, elastyczności w działaniu, organizacji, logistyki, punktualności itd.

Pisząc swój blog nie chcę epatować moim życiem prywatnym. Mimo, że czerpię z niego energię do działania, to jednak uważam, że zdjęcia moich dzieci nie wzmocnią mojego przekazu, a nawet mogą od niego odwrócić uwagę.

Dlatego nie ważne jest moje imię, wygląd, zdjęcia moich dzieci, a jedynie przekaz, który moim zdaniem bez żadnych ,,zasłon dymnych” wydaje się być bardziej wiarygodny.

Ja oczami mojej sześcioletniej córki
To ja oczami mojej sześcioletniej córki